Partneralimentatie

Als partners gaan scheiden, kan het zijn dat een van de twee behoefte heeft aan een alimentatie. Als de een niet niet volledig in staat is om zelf met inkomen in het eigen levensonderhoud te voorzien, mag er een partneralimentatie gevraagd worden van de ander.

Wat is partneralimentatie?

Partneralimentatie is een maandelijkse bijdrage van de ene ex-partner aan de ander. Het is een bijdrage in diens kosten van levensonderhoud. De hoogte van het bedrag wordt beoordeeld op basis van de welstand tijdens het huwelijk, aan de hand van het gezamenlijk besteedbaar inkomen. Als een ex-partner niet zelf (geheel) in deze behoefte kan voorzien, kan er een (aanvullende) alimentatie gevraagd worden. Dat kan bijvoorbeeld voor de hand liggen als er een ongelijkwaardige taakverdeling is geweest, waarbij de één meer inkomen heeft dan de ander. Partneralimentatie wordt alleen vastgesteld als er voldoende ruimte is bij de alimentatieplichtige om te betalen (ook wel draagkracht genoemd). Wij maken een berekening om dat te beoordelen. Over een partneralimentatie dien je inkomstenbelasting te betalen en een bijdrage aan de belastingdienst in de ziektekosten (premie ZVW). Degene die partneralimentatie betaalt, kan dit bedrag in de laagste belastingschijf aftrekken van zijn of haar inkomen voor belastingheffing.

Wat is een normaal bedrag voor partneralimentatie?

Er bestaat geen vaststaand bedrag voor de partneralimentatie. Als mediator in Breda hechten wij er veel waarde aan om samen in gesprek te gaan om onderling te bepalen welke hoogte realistisch is en toekomstbestendig. Zo kun je er als ex-partner vanaf zien om partneralimentatie te ontvangen, bijvoorbeeld omdat je niet afhankelijk wil zijn van je ex-partner. Aan de andere kant is het ook goed mogelijk om een bovengemiddeld partneralimentatie af te spreken, omdat de kinderen vaker bij de ex-partner zijn. De hoogte van partneralimentatie wordt voornamelijk bepaald door de financiële welstand van partijen tijdens het huwelijk. Voor de toekomst van het gezin is het belangrijk dat er afspraken gemaakt worden waar iedereen tevreden mee is. In principe heeft de partner die behoefte heeft aan alimentatie recht op 60% van het netto gezinsinkomen, zoals dat was tijdens het huwelijk nadat de kosten van de kinderen hiervan zijn afgetrokken. Dit percentage weerspiegelt de gedachte dat leven in gezinsverband voordeliger is dan als alleenstaande. Daarom wordt aangenomen dat 60% van het gezinsinkomen voldoende zou moeten zijn om de welstand na de scheiding op een vergelijkbaar niveau te houden.

Over de hoogte van de partneralimentatie en de termijn waarover dit betaald zal worden, mogen ex-partners die afspraken maken met elkaar die zij zelf passend vinden. In mediation ben je vrij om af te wijken van de wet of om meer te doen dan de wet voorschrijft. Zo kun je er bijvoorbeeld als ex-partner vanaf zien om partneralimentatie te vragen/ te ontvangen ook al zou je daar recht op hebben, bijvoorbeeld omdat je niet afhankelijk meer wilt zijn van je ex-partner. Houd er in dat geval rekening mee, dat in het geval een alimentatiegerechtige een bijstandsuitkering gaat aanvragen, de gemeente niet gehouden is om deze afspraak te volgen en dus kan verlangen dat er toch een alimentatie betaald gaat worden.

Ook is het mogelijk om een partneralimentatie af te kopen met een bedrag ineens. Als er geen overeenstemming bereikt kan worden over een oplossing op maat, dan kan de alimentatieberekening als uitgangspunt worden gebruikt.

Wie heeft recht op partneralimentatie?

Na een scheiding hebben ex-partners wettelijk recht op partneralimentatie als ze niet in staat zijn om (geheel) in hun eigen levensonderhoud te voorzien. Dit is vaak het geval als een van de partners minder heeft gewerkt tijdens het huwelijk of het geregistreerd partnerschap vanwege de zorg voor het gezin of het huishouden. Maar ook blijvende ziekte of (tijdelijke) werkloosheid kunnen een reden daarvoor zijn, evenals een lager opleidingsniveau en dito lager inkomen dan de ander. De alimentatie is bedoeld om de financiële ongelijkheid die door de scheiding ontstaat, (tijdelijk) op te vangen en te zorgen dat beide ex-partners een redelijke levensstandaard kunnen behouden. Er zijn echter in deze situaties toch redenen waarom er geen alimentatie betaald wordt. Dit kan bijvoorbeeld als er onvoldoende draagkracht is om alimentatie te betalen.

Alimentatienormen

Net als voor de kinderalimentatie, geldt bij het vaststellen van partneralimentatie dat de zogeheten TREMA-normen maatgevend zijn. Die TREMA-normen zijn richtlijnen die ook door rechters worden gehanteerd. In de wet staan termijnen, gedurende welke er een partneralimentatieplicht bestaat. Als er een convenant wordt gemaakt met een partneralimentatie, wil dat niet zeggen dat dat bedrag ook gedurende die hele termijn moet worden betaald. Tijdens de mediation of overlegscheiding wordt besproken wat jullie van elkaar mogen verwachten en wat de gerechtigde zelf kan verdienen. In sommige gevallen is afkoop van de alimentatie een goede oplossing. Ook daar kunnen wij in adviseren en begeleiden. In onderling overleg mag je afwijken van de wettelijke bepalingen en kun je ook afspreken dat de partneralimentatie nihil zal zijn. Daar moet je het dan wel samen over eens zijn.