Kind en scheiding deel 2

Hoe ga je het gesprek aan?
Als je weet dat de ouders van een vriendje of vriendinnetje van jouw kind aan het scheiden zijn, hoor en zie je van alles gebeuren. Er wordt geroddeld op het schoolplein, je ziet dat de kinderen iets drukker zijn of juist meer in zichzelf gekeerd. Gelukkig komen ze nog wel bij jou spelen, mee-eten en logeren. Je doet op die manier wat je kunt om de kinderen te ondersteunen, maar hoe ga je het gesprek aan?

Hoe is het voor jou?
Als je vraagt “Hoe gaat het met je?” is het antwoord al snel: “Oh, goed”. Wij kwamen tot de ontdekking, dat een goede vraag om in zo’n situatie te stellen bij een kopje thee of een rustige lunch is: “Hoe is het voor jou?”. Als je die vraag stelt, richt je je echt op het kind zelf en vraag je hoe het voor hem of haar is, dat papa en mama uit elkaar gaan. Als het vriendje of vriendinnetje van jouw kind er over wil praten, krijg je eerder een echt antwoord. De vraag toont oprechte betrokkenheid en bevat geen enkel oordeel. Als je al aangeeft, dat het erg of zielig is, dan maak je het voor een kind zwaarder. Als je de “waarom-vraag” stelt, kan dat inwendige paniek veroorzaken. Als je vraagt: “Waarom gaan je ouders scheiden?”, dan kan het zijn, dat het kind het antwoord niet weet, denkt dat het iets moet weten of dat er een oordeel in zit over de situatie of één van beide ouders. Op dat moment borrelt het loyaliteitsconflict op en wordt het minder fijn.

Stel de vraag: “Hoe is het voor jou, dat je ouders uit elkaar gaan?” uiteraard pas als je zeker weet dat de ouders het kind hebben verteld over de scheiding. Het mag natuurlijk nooit zo zijn, dat een kind van jou hoort dat zijn ouders uit elkaar gaan.

Als je in zo’n scheidingsperiode en een tijd daarna blijft zorgen dat het bij jullie thuis rustig is, het “scheidingskind” zich welkom voelt en je laat zien, dat je weet wat er aan de hand is, beteken je doorgaans al heel veel. Als vraag in een vervolggesprek kun je in plaats van “Hoe gaat het nu?” beter vragen “Hoe is het nu thuis?”. Dit doe je natuurlijk pas als je hebt laten merken, dat het kind welkom is en je geen oordeel hebt. Als kinderen willen praten, zullen ze dat doen. Willen ze niet praten, dan krijg je als antwoord: “Oh, goed”. Dat is dan natuurlijk ook goed.

Overigens is de “hoe is het voor jou-vraag” ook goed om te stellen aan de grootouders van wie één van de kinderen gaat scheiden of aan iemand die (al dan niet vanaf de zijlijn) iets heftigs meemaakt. “Hoe is het voor jou?” is doorgaans een goed aanknopingspunt. Probeer het maar eens.

Zijn er ouders van kinderen in jullie omgeving, die uit elkaar gaan, die je ziet worstelen en modderen? Je kunt hen niet vroeg genoeg naar ons verwijzen. Wij zijn als mediator in Breda gespecialiseerd in het begeleiden van scheidingen.